ποῦ σελάννα;
Ποῦ σελάννα εἴσι καἰ ἄστρα παντα; Μοὶ ποτ’ ἤσαν τῷ ὀράνῳ γαλάκτι, ποῦ δὲ ἔστε, Πληϊάδης; ἐμοὶ γὰρ οὐ παρὰ ἔστε. Υ̓́μμες γὰρ, σελάννα θεὰ τε ἄστρα πάντα, ἔστε τῶ πολέμω σὺν πάτρι καὶ τοῖς χάλκοῖς νεφέλαῖς Δίος, νῦν σὺν φίλᾳ ἔμμι, καὶ ὔμμες, τὰ τέκνα θέω Ὀλύμπω, μὴ εἰώθατε πτολεμίζεμεν, καὶ μὴ τῷ πάτρ’ εἰώθατε, ἀλλὰ ὔμμες σπεύδετε πάντα! Ἔμμ’ ἔγω φίλᾳ· ἔρος ἀμφὶ ἄμμι νῦν· πάτηρ ὔμμας πολεμίζῃ αὔτος, οὔτε ἄστρ’ ἔγω τα βλέπω, ἔχω γὰρ ὄππα φίλας μοί.